عکاسان، انسان‌های خاصی هستند که معمولاً توجه بسیاری به جزئیات دارند. آنها همچنین به دقیق و تیزبین بودنشان شهرت دارند. به نظر من عکاسان طبیعت موجوداتی ویژه در این میان هستند. مطمئنا هرکسی حاضر نیست کیلومترها مسافت را با تجهیزات سنگین عکاسی طی کند، به امید اینکه به دید خوبی از یک منظره دست یابد.

به طور کلی، در عکاسی تمرین کردن بهترین راه برای حرفه‌ای شدن است. با این حال عکاسی منظره، به دلیل عدم امکان کنترل نور، آب و هوا و سوژه توسط عکاس، سخت‌تر است. گاهی اوقات چندین ماه برای یک سفر برنامه ریزی می‌شود و بهترین نقاط منطقه موورد نظر رصد شده و در برنامه قرار می‌گیرد، اما زمان شروع کار هوا ابری یا بارانی می‌شد، که اگر کمی بدشانسی هم چاشنی کار شود، ممکن است با برف سنگین روبرو شد. همه این‌ها ممکن است باعث نا امیدی شود، اما پس از سال‌ها عکاسی، ترفندهایی یاد گرفته‌ام تا بر این شرایط چیره شوم. در این مقاله، سه نکته را با شما به اشتراک می‌گذارم، تا با به کار بستن آنها، در هر آب و هوایی، به عکس‌های منظره بهتری دست پیدا کنید.

۱ . از ابرها برای مقابله با نورهای اضافی استفاده کنید

بیایید با یکی از مهم‌ترین مسائل عکاسی شروع کنیم؛ نور. اغلب عکاسان با برنامه ریزی زمان عکاسی خود در «ساعات طلایی» مساله نور را حل می‌کنند. منظور از ساعات طلایی، ابتدای طلوع آفتاب و ساعات پایانی روز و رب آفتاب است. در این ساعات نور یکدست، گرم، غنی و طبیعی است. اما فرض کنید منطقه‌ای را برای عکاسی انتخاب کرده‌اید که تا کیلومترها قبل از آن امکان حمل و نقل با خودرو وجود ندارد. مجبور به پیاده روی هستید و پیاده روی برای عکاسان طبیعت چیز تازه‌ای نیست. اگر مسافت پیاده روی شما ۳ ساعت باشد، باید برای رسیدن به ساعت طلایی طلوع آفتاب که به طور مثال ۶ صبح است، ۳ صبح حرکت کنید و این امکان ناپذیر است. ناچاراً ۶ صبح حرکت می‌کنید و تا به مکان مورد نظر خود برسید و مستقر شوید ساعت ۱۰ صبح می‌شود. ساعتی که با نور تیز آفتاب طرف خواهید بود.

در این مواقع عکاسان پرتره با یک ترفند ساده مشکل خود را حل می‌کنند؛ سوژه خود را در سایه قرار می‌دهند. قطعاً برای یک عکاس منظره این امکان وجود ندارد که کوه‌ها و جنگل را حرکت دهد و در سایه قرار دهد. امکان دیگری که عکاسان پرتره دارند، استفاده از دیفیوزر است. درحالی که قطعاً دیفیوزری به پهنای یک کوهستان وجود ندارد. کاری که باید انجام دهید، استفاده از ابرها به عنوان ابزاری برای نرم کردن نور و جلوگیری از نورهای اضافی است. بسته به اینکه چگونه عکاسی می‌کنید، ابرها می‌توانند به بهبود ترکیب بندی شما و دادن عمق به عکس کمک کنند. علاوه بر این‌ها می‌توانند به عنوان القا کننده حرکت در عکس استفاده شوند. پس از اینکه به این ترفند مسلط شدم، همیشه امیدوارم که با یک روز ابری مواجه شوم.

۲ . نگاه خود را تغییر دهید

اگر ترفند قبلی برای یک روز ابری به اندازه کافی کاربردی نیست، در اینجا با ترفند دیگری شما را آشنا می‌کنم که ابرها را در عکس دخیل می‌کند.

بگذارید جور دیگری به عکاسی منظره نگاه کنیم؛ کوهستان و طبیعت مورد نظر خود را مانند سوژه یک عکس پرتره در نظر بگیریم. وقتی از منظر عکاسی پرتره و یا ماکرو با طبیعت برخورد کنیم، می‌توانیم از تکنیک‌های آنها در عکاسی منظره استفاده کنیم و مانند آنها از سایه روشن در عکس استفاده کنیم.

اغلب عکس‌های چشم نواز از کنتراست زیاد بهره برده و با بازی با سایه و روشن، توجه مخاطب را جلب می‌کنند. به همین دلیل می‌توان از سایه روشن به وجود آمده توسط ابرها استفاده هنری کرد. البته کم وزیاد کردن کنتراست و سایه و روشن در مرحله ویرایش عکس نیز خارج از این قاعده نیست و می توان با استفاده از آن به عکس مطلوب خود رسید.

۳ . مساله توازن

حالا که با ترفندهای ذکر شده آشنا شدید، باید درباره مساله دیگری که هر عکاسی با آن طرف هست بحث کنیم؛ توازن. توازن نه تنها باید در سایه روشن مدنظر قرار گیرد، بلکه باید در رنگ، محل قرارگیری سوژه‌ها، و توازن کلی اث مدنظر قرار گیرد.

موضوع توازن یکی از اصلی‌ترین و اساسی‌ترین موضوعات در عکاسی است و در عین حال تاثیر بسیارقدرتمندی در عکس دارد. عکسی که به خوبی ترکیب بندی شده‌باشد، به لحاظ هنری قدرتمند شده و مخاطب خود را فریفته می‌کند. توازن به صورت ساده، به نوع قرارگیری سوژه‌ها و رنگ ها و نور در قاب مربوط می‌شود. راه‌های بی‌شماری برای دست یابی به ترکیب بندی وجود دارد که توضیح آن‌ها نیازمند مقاله مجزای دیگری است. اما به صورت خلاصه می‌توان گفت که قانون اصلی ترکیب بندی؛ تقسیم و تزیع عناصر عکس به صورت مساوی در سرتاسر قاب است. بنابراین دفعه بعد که قصد ترکیب بندی داشتید، به این نکته توجه کنید که چگونه می‌توانید عناصر خود را در قاب مدیریت کنید. بررسی کنید که آیا محل قرارگیری سوژه‌ها و نوع سایه روشن موجود در قاب، در جهت پیشبرد بیان شما از عکس است. در پایان، قبل از فشردن دکمه شاتر، از خود بپرسید که آیا همه عناصر درون قاب در جهت توازن کلی عکس هستند؟ گاهی اوقات آنقدر درگیر عکس می‌شوید و زیبایی‌های منظره‌ای که درحال عکاسی از آن هستید شما را به خد مشغول می‌کند که از به توازن رساندن عکس خود غافل می‌شوید.

بحث ما اینجا به پایان می‌رسد، اما دفعه بعد که هنگام عکاسی منظره با هوای ابری روبرو شدید، سعی کنید با تکیه بر ترفندهای گفته شده بر مشکل خود چیره شوید. اگر ذهن خود را باز کنید و خلاقیت به خرج دهید، از دستاوردهای بدست آمده توسط خود شگفت زده خواهید شد.

منبع: فارنت